Limra á veðurviltum þorra

Janúar er liðinn og kominn er febrúar, við erum á miðjum þorra eða hér um bil.  Hvar er Fjallaskáldið nú að kveða um sinn "Kára í  jötunmóð"  og er hann "enn á norðan og næðir kuldaél ... "  eins og kyrjað er á þorrablótum landsmanna.  Aldeilis ekki !  Kristján Jónsson  var aðeins 4 ára norður í Kelduhverfi þegar hlýjasti janúar í sögu mælinga gekk hér yfir árið 1847.  Það brá hins vegar til mun verri tíðar frá og með vetrinum 1858 og Kristján Fjallaskáld var fulltíða maður 1866 þegar hann orti sitt kuldalega kvæði sem fylgt hefur okkur til þessa dags. Trausti Jónsson velti fyrir sér tíðarfarinu þennan vetur og sérstaklega á þorraþrælnum (síðast dag þorra) sem kvæðið er kennt við árið 1866.  Sjá hér. 

Nútímalegri þorralimra  á við nú, þegar maður veit varla hvernig á sig stendur veðrið. Hún er svona:

 

Maður hlýtur að telja á því tormerki

að tala á þorra um vormerki,

þó svolítið hlýni

nema þá helst í í gríni

og með hugsuðu öfugu formerki.

 

Öfuga formerkið er þá væntanlega hið þíða vetrarveður nú á meðan frost og kuldar geysa annars staðar.  Og jafnframt að veturinn verður ekki umflúinn, hann komi bara síðar, eftir þorra !

Limran er eftir snillinginn Jóhann S. Hannesson fyrrum skólameistara á Laugarvatni. 

Athugasemdir

[Sigurjón Pálsson (IP-tala skráð) 2.2.2010 kl. 05:51]

Talandi um Kára.

Hér er því velt upp hvort samband sé milli frostavetrar á Bretlandi, hlýinda hér og Icesave:

Það ku nú vera kalt á Bretalandi.

Við Kára sendum þangað - ekki slor.

Og allir virðast einnig á því bandi;

að "Icesave" höldum hérna - fram á vor.

[Þorkell Guðbrands (IP-tala skráð) 2.2.2010 kl. 18:43]

Farðu nú varlega í Noregi Einar "frændi" og komdu endilega aftur. Nógu andskoti margir sem eru að flytja til Norge.