Í Eyjahafi

Þessa dagana er ég staddur suður við Miðjarðarhaf, nánar tiltekið á grísku eyjunni Kos. Þó hún tilheyri Grikklandi horfir maður yfir til Tyrklands í hvert skipti sem litið er til norðurs og austurs.

Daginn sem ég kom var alskýjaður himinn og dálitlar rigningarskúrir fékk ég þær upplýsingar að það væri fyrsta úrkoman í marga mánuði eða frá því einhvern tímann í vor.  Jörðin laug heldur ekki, grá og skorpinn og allur gróður mjög kyrkingslegur.

Í yfirliti yfir veðurfar eyjunnar fyrir októbermánuð segir að dagar með regni séu að jafnaði 5 talsins.  Á þeim sex dögum sem liðnir eru hef ég fengið þá alla !  Tvo þeirra hefur verið sannkallað slagveður, alskýjaður himinn og skýjafar eins og heima þegar skil fara yfir.  Allhvass vindur þetta 12-15 m/s svo gnauðar í.  Í dag gekk síðan á með sólbekkjum og plastborðum.  En hitinn er bærilegur með þessu enda sjórinn hér í kring vel volgur eftir heitt sumarið. Suma dagana hefur sólin náð að skína fyrri partinn, en síðdegis brostið á með þrumuveðri.

Ég tók eftir því í gærmorgun að með rigningunni barst brún drulla sem sjá mátti á bílum um leið og þornaði.  Þetta var ekki ósvipað og eftir öskufjúkið í vor í Reykjavík með rigningu sem þá jafnframt gerði.  Miðað við vindáttina mátti ljóst vera að fínn sandur frá N-Afríku var þarna kominn.  Heimamenn sögðu þetta alvanalegt, en langt um verra væri að fá sandinn þurran yfir hafið smjúgandi inn um allt. 

Á morgun er spáð fínasta  veðri hér um slóðir, það styttir upp og léttir til um leið og hæðarhryggur teygir sig yfir Eyjahaf og V-Tyrkland, í stað þess lægðardrags í háloftunum sem orsakað hefur bæði úrkomumyndun og vindbelginginn sem verið hefur.