Lítið lægðardrag veldur usla

Snjókoman um vestanvert landið og nú á Suðurlandi kom ýmsum í opna skjöldu, enda haustið búið að vera ákaflega blítt ef blábyrjun októbermánaðar er undanskilin.

Lítið lægðardrag vestur af landinu og sem lét ekki mikið yfir sér tók hér yfir og hefur stjórnaði veðrinu að verulegu leyti þessa fyrstu aðventuhelgi.  Of mikið er kannski að segja að smálægðin hafi valdið usla, en nokkuð hefur snjóað og fyrir íbúa á Vestur og Suðurlandi er þetta heilmikil breyting, skyndilega kominn vetur.  

Framan af vetri, þ.e. áður enn útsynningur með sínum éljum fer að gera sig gildandi, snjóar oftast þegar loftið umhverfis landið er frekar svalt, eins og gefur að skilja. Þarf ekkert endilega að vera svellkalt. Frekar þannig að meginskilin liggja talsvert langt suður í hafi og lægðirnar ganga í röðum inn yfir Bretlandseyjar eða eitthvað í þá áttina. Þá gerist það oft að smálægðarbólur myndast yfir hafinu fyrir sunnan eða vestan land. Sjaldnast er um eiginlegar heimskautalægðir að ræða á þessum árstíma.  Þær myndast í mun kaldara umhverfi og eru auðþekktar á tunglmyndum fyrr sín "kommuský" umhverfis lægðarmiðju. 

Yfirborðshiti sjávar er hærri en lofthitinn og varmastreymi verður því frá hafi til lofts. Um leið á sér stað uppstreymi og rakinn þéttist.  Loftþrýstingur fellur og bóla verður til.  Við það raðast ský yfir uppstreymissvæðinu gjarnan upp í garða, stundum fleiri en einn.  Þessum skýjagörðum fylgir örlítið hlýrra loft en í nálægu umhverfinu. Varminn (og reyndar rakinn að mestu líka) er fenginn úr hafinu.  Ekki er raunverulega hlýtt loft úr suðri þarna á ferðinni eins og þegar stærri lægðir á meginskilunum eru hér við land.

Þegar bakkar eins og þessir berast yfir land getur hæglega snjóað, sérstaklega ef loftið yfir landinu í neðstu lögum er frostkalt.   Það gerðist nú og þar sem allt gekk rólega fyrir sig snjóaði sums staðar þónokkuð, t.d. á utanverðu Snæfellsnesi og fréttist af því á íbúar Ólafsvíkur hefðu þurft að grípa til snjóskóflunnar.

Tunglmyndin sem hér fylgir er af vef Veðurstofunnar og frá kl. 14:55 í dag.  Sjá má að megin-éljagarðurinn liggur nærri því í stefnu norður/suður og nær hann inn á sunnanvert landið.  Hann er á austurleið og snjókoman er þétt í kjarna hans.  Lægðarmiðjuna má greina vest-suð-vestur af Reykjanesi sem sveip í skýjunum.  Norðan hennar er annar garður, hann minni, en engu að síður fylgir honum úrkoma.  Sá þriðji er síðan vestur undan og torkennilegri flóki þar norður af. Lægðin og allir bakkarnir í kring um hana stefna nú ákveðið til austurs, eftir hringsól síðustu tveggja sólarhringa að svo.