Dreifing brennisteinsvetnis frá jarðhita

Í hádeginu í gær stóð stofnun Sæmundar Fróða og umhverfisráðuneytið fyrir stefnuþingi um áhrif jarðvarmavirkjana á háhitasvæði og loftgæði.  Salurinn í Þjóðminjasafninu var troðfullur og  áhugi málinu mikill eftir því.

Þorsteinn Jóhannsson á Umhverfisstofnun flutti erindi um áhrif brennisteinsvetnis á lífríki og dreifingu þessa snefilefnis frá jarðhitasvæðunum á Hellisheiði.  Nokkrum föstum mælitækjum hefur verið komið fyrir sem mæla styrkinn á H2S og varpaði Þorsteinn upp nokkurs konar vindrósum fyrir styrk á mælistöð í Kambahrauni við Hveragerði.  Þessi mælir er nýr af nálinni, settur upp í byrjun mars.  Það sem kom mér spánskt fyrir sjónir var að Þorsteinn neyddist til að tengja mælingar á brennisteinsvetni við vindmælingar upp á Hellisheiði, þar sem mengunarmælistöðin mælir aðeins styrk efna, en ekki vind á sama tíma.

Því miður eru nokkrar þessara mengunarstöðva án veðurnema, sem er afar bagalegt upp á frekari úrvinnslu  mælinganna, þ.e. að sjá staðbundið í hvers kyns veðurlagi styrkur mengunarefna verður hár.  Vindskilyrði og geta loftsins til lóðréttrar blöndunar næst mælistað skiptir þar öllu.  Það sýnir sig að styrkur mengunarefna verður hvað mestu í hægum vindi og það segir sig sjálft gengur ekki að sækja næstu vindupplýsingar upp á fjall í nokkurra km fjarlægð.

Það er misskilinn sparnaður að sleppa veðurmælingunum sem oftast eru hluti staðalbúnaðar mengunarstöðvanna.  Í máli Þorsteins í gær kom fram að verið væri að kaupa þrjár nýjar stöðvar til uppsetningar.  Sjálfur komst ég ekki að með spurningu til að grennslast fyrir um það hvort vind- og hitamælir fylgdi ekki í pakkanum. Vona samt að sömu mistökin verði ekki gerð og í Hveragerði og eins á stöðinni á Hvaleyrarholti í Hafnarfirði, en þar vantar líka allar veðurupplýsingar.    

Athugasemdir

[Jóhann Grétar Kröyer Gizurarson (IP-tala skráð) 7.5.2009 kl. 19:55]

Sæll Einar

Vinur minn sem að er efnafræðingur (ég er reyndar efnafræðinemi), er að vinna hjá Nýsköpunarmiðstöð Íslands (gamla Iðntæknstofnun) við að þróa búnað ásamt öðrum sem hefur það að markmiði að hreinsa eins mikið af vetnissúlfíði (H2S) úr loftinu. Það sem hefur reynst best er að hafa hvata úr röðum hliðarmálma (Pt (platínium) eða Pd (palldíum) sem flata plötur og örva vetnissúlfíð sameindirnar til hvarfs við málmhvatan með UV-ljósi (c.a 200 nm ef mig minnir rétt). Þannig ætlast hann til að hugsanlega verði myndefnin brennisteinn og vetni. Þó þetta hljómi einfalt er þetta ekki svo. Vandkvæðin eru að fá nýtnina betri en hún er í dag svo tækja búnaðurinn yfir höfuð borgi sig. Einnig er það svo að H2S er oft leyst upp í vatnsgufunni.