Mjög djúp lægð í uppsiglingu - lægsti þrýstingur ársins

Við fórum mun betur út úr kuldakastinu í gær, annan dag jóla en spár höfðu gefið til kynna fyrir jólin.  Kaldasta loftið náði aldri til landsins, en engu að síður setur þessi kaldi kjarni hér skammt norður undan allt úr skorðum.  Fyrir það fyrsta gróf sig niður lægðardrag hér skammt vestur undan eins og oft vill gerast  þegar djúpur heimskautakuldi berst án mikils asa yfir mun hlýrri sjó.  Afleiðingin var mikil snjódrífa á vestustu annesjum, einkum þó á Vestfjörum í nótt og í morgun.

En heimskautaloftið kemur líka til að næra föngulega lægð sem ber með sér mjög suðlægt loft hér upp á Atlantshafið. Á greiningu Bresku Veðurstofunnar frá kl. 06 í morgun bendir rauða örin á lægðina sem um ræðir.  Tölvuspám ber vægast sagt mjög illa saman um þróunina að öðru leyti en því að aðstæður til dýpkunar eru sérlega góðar og dýpt lægðarinnar gæti orðið um og innan við 940 hPa á laugardagsmorguninn.  Annað sem reikningum ber þó sæmilega saman um er að suðaustan- og austanlands mun gera ágætan blota og veður þar mun ekki verða svo vont þrátt fyrir dýpt lægðarinnar.   Til staðar verður mikil NA-vindröst á skilum heimskautaloftsins.  Spurningin er sú hvernig hún kemur til með að spila með lægðinni.  Þar er óvissan hvað mest enn sem komið er og eins hvar lægðarmiðjan tekur sér "bólfestu" við landið ef svo má segja.  Með bólfestu er átt þann stað þar sem hún staldrar við í a.m.k. nokkrar klukkustundir þegar dýptin verður mest og hún er farin að vinda í kring um sig háloftavindunum.

Ein útgáfan reiknar með N  aftakaveðri um norðvestan og vestanvert landið og mikilli ofankomu. Meðfylgjandi spákort  á hádegi á laugardag(HIRLAM, 271206+54t, af Brunni VÍ) sýnir stöðu mála í 850 hPa fletinum eða í tæplega 1.000 metra hæð. Samkvæmt því verður veðurhæð í  kjarna rastarinnar um 40 m/s (í þeirri hæð). Hitastigull er mjög mikill austur yfir landið eða um 18 stig frá Bolungarvík austur á Langanes.  Það er gríðarmikill bratti og í raun orsök vindsins.  Lægðarmiðjan sést þarna ekki en á yfirborðskorti fyrir sömu spá og sama tíma væri hún við Langanes við rauða hringinn um 935 hPa.    

Önnur útgáfa gerir ráð fyrir því að einkum og mest snjói fyrir miðju Norðurlandi og slydda verði norðaustantil, en veður þá ekki fullt eins slæmt t.d. á Vestfjörðum.

Auðvitað verður fylgst grannt með en allar líkur eru á því að komandi lægð verði sú dýpsta hér við land á árinu.  Lægsti loftþrýstingur hingað til er 947 hPa á Dalatanga þann 6. mars.  Nær öruggt er að hann verður lægri og líkast til talsvert lægri komandi laugardag. 

Orsök komandi kuldakasts er áhugaverð

Við bíðum nú í ofvæni eftir komu frelsarans, en líka kuldakastsins sem vænta má um svipað leyti.  Þetta margboðaða kuldakast virðist samkvæmt síðustu spám ætla að ná síður til landsins og staldra skemmra við en áður mátti lesa úr veðurspám.  Hún fékk nokkra athygli í gær meðferð Kalmansíu Veðurstofunnar á frostinu við Mývatn og víðar.  Sem betur fer er fólk farið að læra inn á þessar kenjar þegar alla jafna ágætur "hitaleiðréttingabúnaður"  fer  út af sporinu þegar reiknað er með verulegum hitabreytingum  oftast í tengslum við kuldaköst að vetri eða hitabylgjur að sumri. 

Nú sem sé má ætlað að frostið verði mest sennilega snemma á þriðja í jólum (miðvikdudag) og þetta 20-25°C í innsveitum norðaustan og austanlands, en víðast annars vart meira en 5-10 stig og reyndar rétt svo tæplega það suðvestantil. 

Oftast þegar svellkalt heimskautaloft steypist yfir okkur er það fyrir samspil lægða fyrir austan eða norðaustan landið og hæðar yfir Grænlandi.  Framrásinni fylgir þá gjarnan hríðarveður þar sem lægðin leggur til raka sem komin er sunnan að.  Nú háttar hins vegar svo til að kalda loftið berst til okkar vegna krafta á miklu stærri kvarða en þegar lægð er á flandri úti af Langanesi.  Ágætt áður en lengra er haldið að glöggva sig á meðfylgjandi veðurkoti sem er greining ECMWF frá því á miðnætti (23. des kl. 00). Þarna er norðurpóllinn fyrir miðju og Ísland greinilegt þar fyrir sunnan á miðri mynd.  Hæðarlínur 500 hPa flatarins í um 5 km hæð eru þarna dregnar og lituðu svæðin sýna þykktina sem aftur er mælikvarði á hita loftmassanna sem þarna má greina.

Tvö áberandi köld svæði eru til staðar.  Það minna er norður af Grænlandi og Svalbarða og ekkert óvenjulegt við heimkynni þess þar. Hitt er yfir Síberíu og kemur ekki frekar við sögu hér.  Það sem er eftirtektarverðast eru hryggirnir tveir í bylgjurófi loftstraumanna þarna uppi á norðurhvelinu.  Annar er við Nýfundnaland og hinn hefur "slitnað frá"  meginstraumnum og er kominn norður fyrir Alaska.  Í kjarna hans er mildari loftmassi (grænn).   Þróunin næstu tvo til þrjá sólarhringa er sú að í stað þess að þessi lokaða fyrirstöðuhæð eyðist smámsaman þar sem hún er, tekur hún strikið þvert yfir heimskautið og sameinast í raun hæðarhryggnum við Nýfundnaland.  Þessu má líkja við bugðótt vatnsfall þar sem áin skyndilega tekur að brjóta sér stystu leið í stað krapprar bylgju á farvegi sínum.  Á meðan vatnsfallið er að mestu stöðugt í sínum farvegi eru rennslisleiðir loftsins á sífelldu hringstreymi sínu frá vestri til austurs um norðurskautið margbreytilegri og "frjálslegri".  

Um leið og hæðirnar mynda saman einskonar brú yfir V-Grænland og Baffinsland þvingast kaldi loftmassinn að sama skapi til suðurs og í áttina til okkar.

Þetta má líka sjá á meðfylgjandi myndbandi sem ég setti saman úr spám ECMWF af brunni Veðurstofunnar. Þar er búið að raða nokkrum kortum í litla hreyfimynd.  Eftir að hafa séð hana vona ég að sem flestir skilji við hvað er átt. Myndbandið er reyndar byggt á næst nýjust keyrslu, en ekki þeirri frá í morgun.  Ágætt að hafa það í huga, en það kemur væntanlega ekki að sök.

 

 

Sitthvað um sólarhæð ofl. á vetrarsólstöðum

Þegar sólin er í hádegisstað þennan stysta dag ársins er sólarhæðin aðeins  2,7° yfir sjóndeildarhring í Reykjavík og er þá reiknað með hæð sólmiðju og tekið tillit til ljósbrots. Í Grímsey er sólarhæðin aðeins 0,5° sem þýðir væntanlega að aðeins sést í rúmlega hálfa sólarkringluna þegar best lætur.  Ef ekki væri fyrir ljósbrotið sæist þar ekkert í sólina þar, enda er heimskautsbaugurinn reiknaður út frá möndulhalla jarðar þegar hann verður mestur við sólhvörf að vetri og sumri.   Þeir sem eru áhugasamir um reikniþrautir geta  reiknað út sólahæðina á 21. júní í Grímsey miðað við heimskautsbauginn á 66°33´norðlægarar breiddar.

Myndin er frá Google og sýnir birtu nærri sólarhádegi Íslandi þennan stysta dag ársins.  Hvenær telst bjart og  hvenær ekki er nokkuð huglægt mat on norðurjaðarinn því ekki fastur í hendi.

Þó við sjáum e.t.v. til sólar þennan skemmsta dag ársins, skiptir hún þá einhverju máli geislunin sem kemst til jarðar ?  Nei, hún skiptir engu máli þó svo að geislunarmælingar í Reykjavík gefa til kynna sólgeislun um 20 W á fermetra.  Það er langt innan við 1% af orku geislunar sem verður við bestu skilyrði nærri sumarsólhvörfum.  Þar fyrir utan er endurkastið meira eftir því sem sólin er lægra á lofti.

Sannast sagna nær sólin ekki að verma yfirborðið svo neinu nemi fyrr en sólarhæð nær um 9° yfir sjóndeildarhring. Eins og sést ámeðfylgjandi mynd sem ég hef notað í kennslu er tímabilið frá því snemma í nóvember og fram í lok janúar sá árstími þar sem sólfarið nær ekki að hafa áhrif á varmahag yfirborðs sé miðað við láréttan flöt. 

Hækkandi vetrarsólin fer fyrr að segja til sín sunnanlands heldur en fyrir norðan sem nemur breiddarbaugum og fyrr en ella eins og gefur að skilja þar sem landi hallar á móti suðri.  Í brekku verður raunsólarhæð því hærri sem nemur brattanum. Breytir þó ekki þeirri staðreynd að geislar sólar dreifast meira í lofthjúpnum  eftir því sem sólin er lægra á lofti.  Leið geislanna fara þá einfaldlega um lengri veg í gegn um lofhjúpinn.

 

Jólahorfurnar taka sífelldum breytingum

Til þessa hefur ríkt talsverð óvissa með hitann á landinu, einkum frá og með aðfangadegi.  Það er vegna þess að að norður af landinu verður að finna kalt heimskautaloft.  Stundum hafa reiknaðar spár verið að gera ráð fyrir því að þetta kalda loft steypist yfir landið á meðan þær hafa þess á milli áætlað að það haldist a.m.k. enn um sinn þarna norður frá við austurströnd Grænlands.

Bæði 5 daga spá ECMWF (Reading) og  GFS (Washington) reikna nú með því að kuldinn í norðri þvingist suður á bóginn og yfir landið.  Það hefur í för með sér að strax á aðfangadag verður kaldara með frosti um mest allt landið.  Auknar líkur á snjó eða éljum um landið norðanvert og þá sérstaklega á Austurlandi. Á jóladag herðir síðan enn á frostinu og verður hríðarveður samkvæmt því norðan- og austantil.  Á sama tíma verður úrkomulaust víðast sunnantil.  En það er alveg sama hvernig spárnar hnikast til á milli keyrslna að þá er ætíð NA-átt í grunninn og ekki að sjá neinn jólasnjó sunnan- og suðvestanlands.

Skoðum tvö spákort til samanburðar, bæði eru frá ECMWF.  Það fyrra gildir á jóladag kl. 12 og það neðra frá  sama tíma,  nema það er úr spá gærdagsins.  Horft á Ísland er í fljótu bragði ekki mikill munur á þessum spákortum.  Greinileg  NA-vindröst er yfir landinu.  En við sjáum þó strax að lægðinni sem áður var spáð djúpt suðsuðvestur af landinu, er nú gert ráð fyrir að verði austur við Skotland.  Með því að rýna í bláu punktlínuna sem stendur fyrir jafnhita í 850 hPa fletinum sést líka vil að heimskauta loftið  er í nýrri keyrslunni í bullandi framrás í átt til landsins.  Tengist vitanlega fari lægðanna hér sunnan við landið.  Trausti Jónsson er að skoða þessi mál út frá víðara sjónarhorni og setur framrásina í samhengi við stóru myndina á noðurhveli og mögulega myndun fyrirstöðuhæðar við Alaska og í N-Kyrrahafi, sem muni hafa áðurgreind áhrif hér á landi.  Sjá nánar hér.

En athyglisvert var að sjá í morgun hversu gott samræmi er á milli stóru líkananna með þessa nýju þróun sem vel að merkja er ekki alveg ný, því í fyrstu 10 daga reikningunum sem bárust fyrst um liðna helgi mátti lesa svipaða þróun. 

 

Spákort ECMWF reiknað 20. des kl. 00.  Gildistími: aðgangadagur kl. 12.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Spákort ECMWF reiknað 19. des kl. 00.  Gildistími: aðgangadagur kl. 12.

 

Veðurspá: Leysing á aðfangadag um nærfellt allt land

Veðurspá Veðurvaktarinnar gerir ráð fyrir því að á jólum, aðfangadag verði leysing á öllum helstu þéttbýlisstöðum landsins.  Einna helst á Ísafirði og á norðanverðum Vestfjörðum þar sem líklegt er að verði éljagangur og hiti um eða rétt undir frostmarki. 

Víðáttumiklu og fremur djúpu lægðarsvæði er spáð suður af landinu á aðgangadag og skil með úrkomu verða viðloðandi austanvert landið.  Hvöss NA-átt verður um mikinn hluta landsins.  Á jóladag gæti lægðinni borist liðsauki úr suðaustri og áfram verður hvasst eða stormur. Óvissan á þessari stundu tengist einna helst hitastiginu og hvort úrkoma falli sem snjókoma, slydda eða rigning.  Miklar líkur eru á talsverðir úrkomu um austan- og norðaustanvert landið. 

 Spá fyrir nokkra staði er eftirfarandi (gerð 19. des kl. 11):

 

Gátan um dauða síldarinnar í Kolgrafarfirði

Þær kenningar sem helst hafa verið uppi varðandi þennan mikla dauða síldar í Kolgrafarfirði eru einkum tvær.  Annars vegar að sjávarkuldi hafi grandað þessum mikla fjölda fiska og hins vegar að þurrð hafi orðið á súrefni inni í Kolgrafarfirði og síldin einfaldlega kafnað.  Haraldur Sigurðsson eldfjallafræðingur gerir mögulega súrefnisþurrð í sjónum að umtalsefni, en Þorsteinn Sigurðsson á Hafró segir litlar líkur á slíku þar sem skipti á sjó með sjávarföllum séu ör þrátt fyrir mikla mergð síldar í firðinum.  Það má átta sig á staðháttum á loftmynd sem fengin er af vefsvæði ja.is.

 

En lítum betur á þetta með sjávarkuldann.  Menn hafa verið að gera að því skóna að sjávarhiti þarna hafi verið um frostmark.   Sjórinn hér umhverfis landið er að jafnaði á öllum árstímum nokkuð vel yfir frostmarki.  Kólnar niður í 1 til 2°C úti fyrir Norður- og Norðausturlandi  síðla vetrar eða snemma vors.  Hafískomur geta þó orsakað meiri útbreiðslu á sjó í kring um frostmark, en því er vitanlega ekki til að dreifa nú.

 

Það er hins vegar vel þekkt að inni á fjörðum og á grunnum strandsvæðum getur varmatap til umhverfisins orðið það mikið að  sjórinn nær að kólna niður að frosti.  Þar sem ár renna til sjávar lækkar seltan við blöndunina og lagnaðarís myndast þannig á sjónum í langvarandi frosthörkum.

 

Á vef Veðurstofunnar er hægt að nálgast daglega sjávarhitakort (MyOcean)og spár. Birting þeirra er enn á tilraunastigi eins og það er sagt.  Þau eru ekki byggð á mælingum, enda eru mér vitanlega ekki gerðar neinar samfelldar sjávarhitamælingar í innanverðum Breiðafirði.  Sjávarhitakortin eru byggð á fjarkönnun þar sem teknar eru hitamyndir af yfirborði jarðar. Þessi kort eru ágæt, en hinir fínni drættir mást þó út.  Lítum á kort frá 11. desember.   Í norðvestur jaðri þess er ísjaðar og frostkaldur yfirborðssjór, litaður blár, sunnan við jaðarinn.  Tunga af  hlýsjó með yfirborðshita á milli 6-7°C er greinileg djúpt úti af Bjargtöngum.   En við innanverðan Breiðafjörðinn má sjá að yfirborðshiti sjávar er með þessari aðferð metinn um eða undir frostmarki.  Skilin liggja við Stykkishólm eða þar innan við í Hvammsfirði. Þetta var staðan 11.desember.

 

Það sem valdið hefur þessari kælingu eru þrálátar norðanáttir og kólnun sjávar hennar vegna. Hlýrri sjórinn á utanverðum Breiðafirði á einhverra hluta vegna ekki greiðan aðgang inn eftir öllum firðinum, í það minnst ekki í yfirborðslögum.  Með sjávarföllunum virðist kaldur sjórinn þannig sullast fram og til baka inni á Breiðafirði og hægt og bítandi tapar hann varma sínum við snertingu við kalt loftið.  Það fór strax að bera á yfirborðshita um frostmark við innanverðan Breiðafjörð í kjölfar norðankastsins sem gerði 2. nóvember.  Lengst af var sjávarkuldinn einangraður við innanverðan Breiðafjörð og Hvammsfjörð, en á föstudag og laugardag urðu greinilegar breytingar.  Svo virðist sem kaldi sjórinn hafi náð að breiðast lengra til vesturs út með norðanverðu Snæfellsnesi.  Kort MyOcean frá því á sunnudag sýnir þá breytingu nokkuð vel.  Í Grundarfirði voru menn hins vegar að mæla sjóinn um +3°C.  Þá lágu skilin líkast til um nesið sem skilur að Grundarfjörð og Kolgrafarfjörð. Með því að rýna í kortið hér að neðan má sjá að skilin eru komin vestar.

 

Síldardauðinn hefur samkvæmt þessu orðið nánast í einni sviphendingu á laugardag og sunnudag.  En hvað olli þessari auknu útbreiðslu kaldasjávarins úr fjarðarbotninum ?  Á föstudag var einn einn dagurinn með kaldri N-átt.  Vindur var um 5-10 m/s og frostið í Stykkishólmi um 2 stig.  Að auki heiðríkt og loftið þurrt.  Við þær aðstæður nemur skynvarmatap yfirborðsins um 50-100 wöttum á fermetra (W/m²).  Hitatap vegna uppgufunar er enn meira eða á að giska 100-200 W/m².  Varmatapið var því umtalsvert og nam um 150-300 W/m2 og jók enn á sjávarkuldann.  Líkast til er um vanmat að ræða, en þetta er hægt að reikna með þekktum aðferðum ef yfirborðshitinn er þekktur, vindur, raki og  aðrar veðurstærðir sem skipta máli. Einnig verður að hafa í huga að einmitt um helgina var líka stórstreymt, reyndar einn stærsti straumur ársins.  Alls ekki er óhugsandi að þær aðstæður hafi átt þátt í aukinni útbreiðslu kalda sjávarins inn í Kolgrafarfjörð.  Hann kólnar þó varla í einni sviphendingu niður fyrir frostmark vegna varmatapsins eins við umhverfið. Vel má vera að um samspil beggja þátta sé að ræða. Rétt er að hafa hugfast að saltur yfirborðssjórinn sekkur  við kælingu áður en frostmarki fyrir saltan sjó er náð. Þannig á sér stað hitablöndun í neðri lög, oftast alveg  niður á botn.

Þorsteinn Sigurðsson og hans fólk á Hafró fer í leiðangur í dag til mælinga á hita, seltu, súrefni og  fleiri þáttum.  Þá skýrist væntanlega enn frekar gátan mikla um síldardauðann á vetrarstöðvum íslensku sumargotssíldarinnar á Breiðafirði.

 

6°C ekki 10 stig

Mikil umskipti að fá hita og rigningu ofan í allan þennan auðleysta nýja snjó fyrir utan nátturlega fjallaköstin í bænum með þessari nokkuð óvenjulegu A-átt.  En hitinn á Siglufirði var 5-6°C nú rétt i þessu. Þarna eru nokkrir mælar á litlu svæði og auðvelt um samanburð.  Mikill munur er á 10°C og 6°C við þessar aðstæður, enda hrökk ég nokkuð við fyrirsögnina.

ESv

Asahláka á Siglufirði

Hlé

Það hefur veitt mér miklu ánægju að fjalla um veður hér á þessum vettvangi undanfarin ár.  Nú tek ég mér hlé í óákveðinn tíma, en held blogggáttinni opinni með öllu því efni sem hér er að finna og kemur upp þegar slegið er inn leitarorði.

Einhvern veginn hefur það æxlast svo og að þessum skrifum hefur fylgt nokkuð áreiti fjölmiðla.  Í sjálfu sér er það mjög gott upp að vissu marki. En það hefur farið vaxandi og sérstaklega síðustu mánuði svo að segja á öllum tímum dags. Ég er svo sem ekki að kvarta undan umfjöllun fjölmiðla, þeir standa sig í stykkinu við að miðla efni um veðrið og margbreytileika þess og er það vel. 

Veit að hlé þetta í veðurbloggskrifum hjá mér mun varla vara nema eitthvaðfram á haustið, þegar mig fer aftur að klæja í fingurna og langar að nota þennan annars ágæta vettvang mbl.is til að fjalla um sitthvað sem vekur áhuga minn í veðrinu eða margbreytileika veðurfarsins hér á landi eða annars staðar.

Hlýtt á Akureyri það sem af er ágúst

Fyrstu 10  daga mánaðarins er meðalhitinn á Akureyri 14,0°C.  Það er vissulega hátt, en 10 daga kaflar geta einir og sér orðið talsvert afbrigðilegir.  En það er bara ekkert sem bendir til þess að neitt lát sé á milda loftinu yfir landinu og suðlægu vindáttunum sem svo hagfelldar eru norðanlands.  Svo ekki sé talað um ef líka rignir dálítið sunnan heiða og hnúkaþeyrinn hjálpar til að pota hitanum enn ofar. verki.

Hlýindunum er spáð fram á miðvikudag eða fimmtudag hið skemmsta og  bandaríska langtímapáin gerir ráð fyrir að þau verði enn langvinnari.

Segjum sem svo að hlýtt verði í viku til viðbótar.  Þá má fara að gægjast í kistu mánaðarhitametanna fyrir Akureyri.  Ágúst 2003 var nokkuð jafn hlýr á Akureyri.  Þá reyndist meðalhitinn 12,8°C, sem er með hæstu gildum fyrir ágústhita hér á landi. 1948 var þó enn hlýrra eða 13,2°C samkvæmt tölum Veðurstofunnar.

En höfum hugfast að oft hafa efnilegir ágústmánuðir koðnað niður síðustu daga undir mánaðarmót þegar stundum vill kólna, einkum á næturna.   Í raun þarf sunnanvindur að verða viðvarandi meira og minna út allan mánuðinn ef fella á gömul og seig meðalhitamet. 

 

Myndir frá NA-hálendinu 9. ágúst

Allar aðstæður voru hagstæðar til að fá háan hita austanlands í gær og komst hitinn eins og kunnugt er í 28,0°C á Eskifirði*.  Munaði þar ekki hvað síst um sterkt sólskinið allan liðlangan daginn.

Meðfylgjandi tunglmynd frá MODIS sem tekin var kl. 12:30 í gær sýnir vel að heiðríkja var um allt norðaustanvert landið.  Í snarpri suðvestanáttinni leystust öll ský upp handan jökla. En þá má líka sjá sandstróka tvo norðan Vatnajökuls.  Annan og meiri af þekku uppblásturssvæði af aurum Jökulsár á Fjöllum norðan svokallaðs Holurhrauns.  Hinn er norðar þar sem sandurinn nærri Dyngjufjöllum hefur tekist á loft.  Veðurstöðvar gáfu enda upp mistur í lofti síðdegis í gær.  Hins vegar blés ekkert við Hálslónið eins og kannski mátti reikna með.  Það er orðið fullt, en staðan hefði verið önnur hefði þetta veður gert fyrr í sumar t.a.m. í júní.  En hinir váttumiklu aurar Jökulsár leggja eflaust til mesta efnið í uppblástur í þurrum SV- og S-vindi.

Sandgeirarnir sjást e.t.v. enn betur á rauð/grænu útfærslu myndarinnar.  Á henni sést snælínan í Brúarjökli og Dyngjujökli (t.v.) ansi vel.  Ofan hennar er hvítur og einsleitur snjór liðins vetrar en neðan hennar aurugur jökulís sem bráðnað hefur ofan af.  Mér sýnist snælínan veri komin langleiðina upp í 1.300 metra hæð á þessum slóðum og ljóst má vera að bráðnun hefur verið mikil síðustu dagana.

Talandi um bráðnun og Jökulsá á Fjöllum er hún í miklum ham eftir hlýindi í gær.  Vatnið er tæpan sólarhring niður að Grímsstöðum og þar stefnir rennslið óðfluga í 800 rúmmetra á sek. en það er með allra mesta móti.  Nú væri gaman að vera við Dettifoss og sjá hann í þessum ham.  Til samanburðar komst rennslið aldrei yfir 600 rúmmetra í fyrrasumar á mælinum við Grímsstaði.    Alveg má reikna  með áframhaldandi miklu rennsli næstu dagana á meðan hlýindin haldast.

 

* Ég gaf lesendum færi á að giska á þá veðurstöð sem ætla mætti að hitinn yrði hæstur.  Ekki var gefinn kostur á Eskifirði, en Neskaupsstað og Seyðisfirði.  Flestir giskuðu á Seyðisfjörð og sjálfur var ég helst á því að þar færi hitinn hæst.  Byggði það á vindátt og styrk vindsins og þar með getuna til niðurstreymis loftsins.  En vitanlega var á endanum aðeins tilviljun hver af mælunum í fjarðarbotnum á norðanverðum Austfjörðum yrði á toppnum!  Athyglisvert var líka að sjá að mælirinn úti í Bjarnaey við utanverðan Héraðsflóa skyldi komast í hóp efstu stöðva.  Þar stóð greinilega hlýr strókurinn ofan af Fagradalsfjöllum þeim hinum sömu sem Hellisheiði eystri liggur um yfir á Vopnafjörð.